Eğitim – Öğretim yılı başından bu yana gerek bir üst okula yerleştirmelerle ilgili gerekse bu yerleştirmelerin işleyişi ile ilgili bir belirsizlik vardı. Öğretmenlerin, öğrencilerin ,velilerin kafası oldukça karışıktı. Yavaş yavaş bu belirsizlikler netleşmeye başladı. İnşallah tez zamanda bütün eğitim kurumları ve ilgili kişiler gerekli incelemeleri yapıp usule uygun bir şekilde eğitime devam ederler.
Bu gün motivasyon üzerinde durmaya çalışacağız.
Motivasyon; yapılacak herhangi bir işte bizi harekete geçiren güçtür. Motivasyonumuz yani itici gücümüz ne kadar yüksek olursa işlerimizde o kadar muvaffak oluruz.
Çocuklarımızın okul başarılarında ve sosyal yaşamlarında ilgilendikleri işe dört elle sarılmalarını sağlayabilmemiz için onların kişilik özelliklerini öğrenip motivasyon tiplerini bilmemiz gerekir.
Hani bazı çocuklar vardır: bir şeyi bir defa söylemeniz yeterlidir onlara. Ne olursa olsun sorumluluklarını yerine getirirler hata istemediğiniz halde daha fazlası için mücadele ederler. Bazı çocuklarımıza da bir sayfa kitap okutabilmek için elli defa uyarıda bulunuruz. Sonra sinirleniriz bağırıp çağırmaya başlarız ancak onlar hala o işi yapmadıkları gibi niçin bağırdığımızı da anlamazlar.
ilk verdiğimiz çocuk örneğimiz iç motivayona sahiptir. Yani otokontrolü yüksektir. Bir şeyi kendine ödev edinmesi için bir defa söylenmesi yeterlidir ve o görevin türevleri için tekrar söylenmesine ihtiyaç duymadan kendiliğinden yapacaktır. İkinci örneğimizdeki çocuğumuz ise dış motivasyona sahiptir. Otokontrolleri yoktur. Sürekli birilerinin yönlendirmelerine ve uyarılarına ihtiyaç duyarlar.
Şimdi herkes iç motivasyonu yüksek bir çocuğunun olmasını ister tabi ancak dışa dönük çocuklar da bizim çocuklarımız. Bunları eğer doğru yönlendiremezsek çevresindeki tüm insanların yönlendirmelerine açık oldukları için yanlış arkadaşlıkların kurbanı olabilirler.
Bunların yanında bazı çocukların motivasyonunu kaybetme korkusu tetikler bazısınınkini de iltifat.
İşte ödül ve ceza burada devreye giriyor. Siz yakınlaşmacı bir çocuğa yapamadığı bir görevi için ceza vermeye, bağırıp çağırmaya kalktığınız anda çocuk içine kapanır olan heyecanını da kaybeder, yanlış yaparım korkusuyla hiçbir şey yapmak istemez. Ona yaptığı her yanlışın sebebini açıklamalı ve onu düzelteceğine inandığınızı vurgulamalısınız sürekli.
Yine aynı şekilde uzaklaşmacı motivasyona sahip bir çocuğa yaptıklarını takdir ettiğiniz zaman nasıl olsa istediğini elde ettiği için mücadeleyi bırakır. Ona da her başarısından sonra çalışmazsan her şeyi kaybedersin diye vurgulamadan ya da işte bu işi yapmazsan bazı isteklerin göz ardı edilecektir diye göz dağı vermezsek motivasyonları düşer.
O yüzden çocuklarımızın kişilik özelliklerini çok iyi bilmeliyiz. Çocuğunu iyi tanıyan anne babanın onun üzerindeki etkisi yönlendirmeleri yerini bulacaktır. Aynı şekilde öğrencisini iyi tanıyan bir öğretmen de onu nasıl harekete geçireceğini bilir.
Bir defada da anlasa sürekli mücadele etmemiz de gerekse çocuklarımızın kilidini bulduktan sonra bunu sağlamak hiç şüphesiz çok kolay olacak. Çocuklarımızın hepsi, özel durumlar hariç tabiî ki,onları anlamaya çalıştığımızı ve yardımcı olmak için elimizden gelen gayreti gösterdiğimizi hissettikleri anda kendilerini zorlamaya başlıyorlar. Hiç unutmuyorum. Bir gün bir öğrencim “hocam ben anlayamıyorum galiba arkadaşlarımdan farklıyım kendimi eksik hissediyorum.”, diye ağlamıştı yanımda. O an kendimi çok çaresiz eli kolu bağlanmış hissettim çocuğa sadece: onlar on çözüyorsa sen yirmi çöz, onlar bir saat etüt yapıyorsa sen iki saat yap onlardan iyi olacaksın inan bana yapabilirsin demiştim. Diğer öğretmen arkadaşlar da aynı şekilde sürekli ona güvendiklerini dile getirdiler ve yaklaşık iki hafta süreyle hepimiz o öğrenciyi gözlemledik ve hakikaten başardı. Çünkü o çocuk iç kontrolünü yapamıyordu ve dış motivasyona ihtiyacı vardı ve biz sadece onu ateşledik.
Çocuklarımızı iyi tanıyarak onlara gerçekten doğru model olabilmeyi başaracağımız günler dileğiyle
Günün Haberleri