|
Elleri-yüzleri kirli ama kalbi güzel çocuklardık...
Cankurtaran ( naylon sandalet ), Cızlavet ( Kara lastikten yapılmış) ayakkabılar giyerdik., Eski ama temiz pantolonumuzla, pend ir ekmek -frenk sulu ( salçalı ) ekmeğimiz vardı.. Aile ve mahalle kültürüyle büyümüş ağzı soğan kokan, dudağımızdaki yağ lekeleriyle çıkardık sokağa... Burnumuzdan sümüklerimiz akar, kolumuzu burnumuza yan vurarak silerdik.
Bizler birbirimizin adına, son harfine “O” ve "E" getirerek çağırırdık...
AhmO-HallE-MamO-MehE v.b...
Yanağı pembe çocuklardık.Rengimiz güneşten dolayı esmer.Baharda kırlarda -bağlarda gezmenin zevkini o zaman daha iyi hissederdik. Mevsimlik mahalle oyunlarımız vardı. (sobe, koza-kırık,gülle, çelik-çomak oynardık). Arada bir mahalle maçları yapar, yenilen taraf bir bahanesini bulup maç sonunda kavga çıkarırdı.
Hayat bizi bizde hayatı çok severdik.Çünkü kirlenmemiş, masum ve güzel çocuklardık.
Bütün çocuklar gibi temiz, saf, neşe dolu, pazarlıksız, içimizden geldiği gibi davranır, pazarlık, riyakarlık, kötülük nedir bilmezdik.Farkına varmadan ergenlik çağına girmiştik. Artık bizde vardık !
Önce sigara içmesini öğrendik. Delikanlı olmamızın yolu kavgalardan geçerdi.Ara sıra mezarlıklarda çekişirdik( kavga ederdik.)
Bıyıklarımız da yeni terlemişti. Delikanlı çağımızda hepimizin birer sevgilisi vardı. Sevgilimizin haberi olmadan onu ölümüne severdik. Mektuplar yazardık.Bazen eline geçer bazen de dayak yerdik !.. (Belli başına ayrı bir mevzu :) )
Sevgilimizde de, sevgimizde de içten ve samimiydik.
Yıllar geçtikçe büyüyorduk. Kimimiz memur, kimimiz esnaf ve daha değişik mesleklere sahip olduk . İçimizde çok büyük koltuklara oturan arkadaşlarımız da oldu.
Artık ne eski pantolonlar kaldı ne dudağımızda ki yağ lekeleri… Artık ağzımız soğan da kokmuyordu. Çok şık ve temiz giyimli insanlar olmuştuk; ama artık saf ve masum değildik maalesef !
Biz böyle olmasını istemedik..Hayat bizi bu hale getirdi..
Bize biçilmiş bir yaşamın kollarına düşmüştük. Herkes gibi düşünecek ve herkes gibi yaşayacaktık. Evlendik..Tek düzene girdik.
Sevgiden,ve merhametten uzak ! Haset ve nefret bütün sevdalarımızı yok etmişti.
Artık aşksız, gönülsüz, sevgisiz, merhametsiz birer insan olmuştuk.
KİRLETİLDİK, KİRLENDİK, KİRLETTİK...
Biz çok güzel çocuklardık,
ESKİDEN
Sağlıcakla kalınız
ESKİDEN...
|