20 Aralık 2010 14:16

Yalnız mıdır insan?

Şu koskoca evrene bakıyorsun.

Her biri farklı, bambaşka dünyaların insanları…

Farklı renkte, farklı dinde, farklı kültürde, farklı kıtalarda, farklı iç dünyalarında yaşayan ama hep aynı döngüde dönüp duran biz insanoğlu…

Konuşuyorlar, yemek yiyorlar, çalışıyorlar, tembellik yapıyorlar, hastalıkla boğuşuyorlar, sevişiyorlar, kimi ağlıyor, kimi gülüyor, kimi gün sayıyor.

Kendisiyle kavgalı olanlar mı dersin?

Başkasına sinir olanlar mı?

Dolap çevirenler mi, o dolabın içinde sıkışanlar mı?

Bütün bunları bir videoya alsan bazı anlar anlamını ya yitirecek ya da daha bir anlam kazanacak.

Mesela; gereksiz yere birbirini yanlış anlamalar evde, işyerinde yaşanılan kavgalar kameraya alınıp o kişiler sakinleştiği zaman gösterilince bu duruma gülerler belki de.

* * *

Çevren, ailen, çocukların, sevdiğin insanlar olsa da kişileri tek tek düşündüğünüzde aslında bir nevi yalnız gibiler.

Ailen ne kadar varlıklı olursa olsun.

Ancak kendin okur ya da bir iş üzerine yoğunlaşıp devam ettirmek istersen bunu başarabilirsin.

Ailen sana kimliğinin sadece bir bölümünü verir.

Gerisi senin çabana, yaratıcılığına, azmine kalmıştır.

Mutlu, güven ve sevgi dolu bir ortamda olduğun halde eğer istersen dünyanı kirletebilir eğer istersen sevgiye aç bilaç ortalarda sürünebilirsin.

Bu senin tercihin olur. Doğru kişiyi/kişileri bulamamanın ağırlığı çöker üzerine.

Birileri sana destek de olsa, yanında da olsa aslında sen tek başına birey olamadıktan sonra hayat gerçek güzelliklerini sana sunmakta cimri davranabilecektir.

* * *

Doğum yapıyorsun yanında doktor, eşin, annen, en yakınların var.

Aslında yine de yalnızsın. O acıyı, o sevinci en çok sen yaşayacaksın.

Çünkü sen bir evlat dünyaya getirirken onu dokuz ay taşımakla kalmayıp dünyaya getirme becerisini ve acısını tek başına omuzlayacaksın.

Askerdeyken arayanların olur, seni sevenlerin. Orada da aslında yalnızsındır bu günleri sen geçirecek sabahın köründe sen kalkacak, yorgunluktan gebersen bile ayakta durmayı sen başaracaksındır.

* * *

Birde gerçekten yalnız hissetmediğin anlar vardır.

Karşındakinin gözleri gözündeki nur olur içine akar.

Söylediği her sözcük her kelime ninni gibi okşar kalbini.

Radyoda bir şarkı çalar. Birden ayaklarının yerden kesilip uçtuğunu hayal edersin.

Kar taneleri düşer sevgi niyetine etrafa, aydınlanır dünyan karanlıktan çıkıp ışığa doğru gidersin beraber.

Bu sefer yalnız değilsindir.